ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΑΤΡΟΥ & PERFORMANCE
ΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ
Το Ηφαίστειο που εξερράγη στην Ισλανδία δημιούργησε πρόβλημα στη μεταφορά των θεατρικών ομάδων των ξένων χωρών. Ωστόσο, έστω και με αλλαγές στο πρόγραμμα, το Φεστιβάλ διεξήχθη … κανονικά. Τόσο η ελληνική θεατρική ομάδα όσο και οι ομάδες της Ιταλίας, της Παλαιστίνης και της Γαλλίας (που ήρθε αρκετά καθυστερημένα), παρουσίασαν με κέφι τα έργα τους στους μαθητές της Ηλιούπολης, που γέμιζαν καθημερινά το Δημοτικό Θέατρο.
Την Κυριακή, 18/4/2010, συναντηθήκαμε με τις τρεις πρώτες ομάδες και παρακολουθήσαμε τις πρόβες τους.
Οι Ιταλοί μαθητές παρουσίασαν μια εξαιρετικά πρωτότυπα σκηνοθετημένη παράσταση, που αναφερόταν στην επανάσταση των νέων ενάντια σε έναν κόσμο γεμάτο υποκρισία. Μιλήσαμε μαζί τους και αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η φιλικότητα και η προθυμία τους. Ήταν όλοι χαμογελαστοί και πρόθυμοι να μιλήσουν μαζί μας.
Την ίδια όρεξη και φιλικότητα εξέπεμπαν και τα παιδιά της ελληνικής ομάδας, μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ηλιούπολης, που παρουσίασε επίσης ένα πολύ ενδιαφέρον έργο, σχετικό με τις απαγορεύσεις, την καταπίεση από τους γονείς και τη βία εναντίον των νέων, εμπνευσμένο από τη δολοφονία από αστυνομικό, τον Δεκέμβριο του 2008, του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Τέλος, πραγματοποιήσαμε συνάντηση και γνωριμία με τους μαθητές της Παλαιστινιακής ομάδας. Αν και ήταν εξαντλημένοι από το πολύωρο ταξίδι και την κουραστική πρόβα τους, μας μίλησαν και μας καταδέχτηκαν με μεγάλη χαρά. Το έργο τους αναφερόταν σε ένα θέμα που μόνο στις ειδήσεις είχα ακούσει. Την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία των κατεχομένων από τους Ισραηλινούς εδαφών στην περίοδο πολέμου. Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις τα παιδιά να ζουν με το φόβο του θανάτου και τον πόνο. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα έργα, αυτό παρουσίαζε μια ιδιαίτερα σκληρή πραγματικότητα.
Τα παιδιά της Γαλλίας δεν τα είδαμε πολύ, είδαμε όμως την παράστασή τους, που αναφερόταν στους ήρωες του τρωικού πολέμου και μας έκανε εντύπωση αυτό, γιατί εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν συνηθίζουμε να κάνουμε παραστάσεις με τα έργα του Ομήρου.
Ελπίζω, το Ευρωπαϊκό Σχολικό Φεστιβάλ Θεάτρου & Performance να συνεχιστεί, να μην πέσει θύμα της οικονομικής κρίσης. Προσφέρει πολλά τόσο στους μαθητές που συμμετέχουν στις παραστάσεις όσο και σ’ εκείνους που τις παρακολουθούν, γιατί είναι ένας θεσμός που φέρνει κοντά μαθητές και πολιτισμούς διαφόρων χωρών.
Μαριάννα Μαργαρίτη , 8Ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης, εφημερίδα ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
ΜΕ ΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ
Την Τρίτη, 22 Απριλίου, μέλη της συντακτικής ομάδας της εφημερίδας μας πραγματοποιήσαμε μονοήμερη εκδρομή στις Μυκήνες και την Επίδαυρο, μαζί με τις αποστολές της Ιταλίας και της Παλαιστίνης, ως δημοσιογραφική ομάδα του φεστιβάλ.
Το ταξίδι άρχισε με την ολιγομελή αλλά κεφάτη ελληνική ομάδα, που δεν δίστασε να τραγουδήσει και να χορέψει πρωί -πρωί ρεμπέτικα τραγούδια στο πούλμαν, και με τα ξένα παιδιά, που δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν το «γλέντι», γιατί κοιμούνταν ακόμα. Αργότερα όμως, η κάθε ομάδα τραγούδησε και χόρεψε τραγούδια της πατρίδας της, κάνοντας το ταξίδι ιδιαίτερο. Πρώτος προορισμός ήταν ο τάφος του Αγαμέμνονα και αργότερα η Πύλη των Λεόντων. Εκεί, έκπληκτοι, μάθαμε ότι στην Ιταλία τα παιδιά διδάσκονται γι’ αυτά τα μέρη στην ιστορία τους. Κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού δοκιμάσαμε όλοι χαρακτηριστικά ελληνικά φαγητά και έτσι όλοι έμαθαν τι εστί μουσακάς…
Μετά επισκεφτήκαμε την Επίδαυρο, για την οποία όλοι οι φιλοξενούμενοι έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό που φάνηκε να χαίρονται ιδιαίτερα ήταν η ακουστική του χώρου, την οποία οι Παλαιστίνιοι δοκίμασαν με ομαδικά τραγούδια. Στην επιστροφή, μιλήσαμε κυρίως με τους Ιταλούς, ανταλλάξαμε απόψεις και γνωριστήκαμε καλύτερα.
Η εκδρομή είχε μεγάλη επιτυχία, γιατί, εκτός από τα αξιοθέατα που είδαμε, μας βοήθησε όλους να γνωρίσουμε τους άλλους λαούς και να μοιραστούμε ιδέες. Μας έκανε εντύπωση το ότι οι Παλαιστίνιοι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, ήταν όλοι πάρα πολύ πρόσχαροι και καταδεκτικοί. Από την άλλη, οι Ιταλοί που μας μοιάζουν περισσότερο σαν λαός, είχαν ένα έντονο ταμπεραμέντο, που τους έκανε μια αξέχαστη παρέα. Αυτό το ταξίδι ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία που σίγουρα θα μείνει σε όλους αξέχαστη.
Δανάη Ξεζωνάκη , 8Ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης, εφημερίδα ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Το σκηνικό, με καρέκλες και πίνακα,έδειχνε ένα σχολείο. Τα παιδιά βγήκαν ένα ένα και κάθησαν στις καρέκλες.Περίμεναν να εμφανιστεί κάποιος δάσκαλος,για να τους κάνει μάθημα.Η ώρα όμως περνούσε και κανένας δεν εμφανιζόταν, ώσπου άκουσαν βομβαρδισμούς και συνειδητοποίησαν ότι την πόλη τους την είχε καταλάβει ισραηλινός στρατός. Ένα ένα παιδί άρχισε να λέει τις ανησυχίες του για το παρόν και το μέλλον το δικό του και της οικογένειάς του, γιατί ήξερε ότι αυτή μπορεί να ήταν η τελευταία φορά που πήγαινε στο σχολείο, γιατί αυτό μπορούσε από στιγμή σε στιγμή να βομβαρδιστεί ή να εισβάλει ο στρατός και να τους συλλάβει. Ήταν μια θεατρική παράσταση που έδειχνε την πραγματικότητα.
Το 2009, αυτά τα παιδιά έχασαν 59 μέρες μαθημάτων εξαιτίας του πολέμου και είδα την ανησυχία για το μέλλον τους, γιατί κάτι που θεωρούμε εμείς απλό, την παιδεία, εκείνοι το θεωρούν δύσκολο και ακατόρθωτο να το αποκτήσουν. Μετά το τέλος της παράστασης είχαμε τη δυνατότητα να συνομιλήσουμε μαζί τους. Μας εξήγησαν ότι αυτά που είδαμε ήταν αληθινά.
Μέσα από αυτή την παράσταση μπόρεσα να γνωρίσω έναν άλλο πολιτισμό, να βιώσω εμπειρίες και καταστάσεις που δεν ήξερα ότι υπάρχουν, να ακούσω νέους ήχους, καθώς και να δω τις φορεσιές τους, όπως τις μαντήλες που φορούσαν κάποια κορίτσια στα μαλλιά τους και τις ποδιές που φοράνε στο σχολείο.
Αναστασία Φλώκου, 8Ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης, εφημερίδα ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ
|